De auto na 1945: Het functionele avontuur
Van Techniek in Nederland
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | De [[De auto na 1945: Mobiliteitsexplosie|'''massamotorisering''']] leidde in de jaren zestig en zeventig ook tot een herleving van het ‘functionele avontuur’, dat wil zeggen van het sleutelen aan de auto. De omvang van deze ‘doe-het-zelf-beweging’ valt moeilijk te meten, maar er zijn wel indirecte aanwijzingen dat het beslist niet verwaarloosbaar was. In 1975 werd een tiende van de ongeveer 450 miljoen euro die dat jaar aan materiaal en onderdelen werd uitgegeven, aan een ‘kennis/vriend’ betaald. | + | De [[De auto na 1945: Mobiliteitsexplosie|'''massamotorisering''']] leidde in de jaren zestig en zeventig ook tot een [[Vroege autogeschiedenis (tot 1914): De auto als avonturenmachine'''herleving''']] van het ‘functionele avontuur’, dat wil zeggen van het sleutelen aan de auto. De omvang van deze ‘doe-het-zelf-beweging’ valt moeilijk te meten, maar er zijn wel indirecte aanwijzingen dat het beslist niet verwaarloosbaar was. In 1975 werd een tiende van de ongeveer 450 miljoen euro die dat jaar aan materiaal en onderdelen werd uitgegeven, aan een ‘kennis/vriend’ betaald. |
In zekere zin had de officiële garagebranche dit verschijnsel zelf over zich afgeroepen door in de jaren zestig het autowassen te automatiseren en mee te gaan in de maatschappelijke trend van de ‘zelfbediening’. Esso introduceerde in 1963 in een nieuwe woonwijk in Amsterdam het eerste zelfsbedieningsbenzinestation, waar doe-het-zelvers in een aparte ruimte zelf hun oliepeil controleerden, bandenspanning maten, koelwater bijvulden, ruiten schoonmaakten en hun auto wasten, waarbij zij in de belendende ‘shop’ accessoires en Esso-olie konden aanschaffen. ‘Op vrije zaterdagen,’ citeerde Auto en Motortechniek het hoofd van het Amsterdamse Bureau Pers en Propaganda P.J. Mijksenaar, ‘hangen uit de ramen van de woonetages fel gekleurde plastic slangen omlaag, hanteren vrouwen in lange broeken met waterlaarsjes de wonderborstel, die verkregen werd door een aanlokelijke [sic] aanbieding van een verzendhuis in haar radio- en televisieblad. Met een ijver, die niet onderdoet voor die waarmede haar moeders de mahoniehouten meubels poetsten, politoeren gehandschoende vrouwen de 'bodies' van hun wagen. Mannen – zo van kantoorkruk of computer – ontpoppen zich als handige sleutelaars.’[[Noten Made in Holland#mih12-13|<sup>[13]</sup>]] | In zekere zin had de officiële garagebranche dit verschijnsel zelf over zich afgeroepen door in de jaren zestig het autowassen te automatiseren en mee te gaan in de maatschappelijke trend van de ‘zelfbediening’. Esso introduceerde in 1963 in een nieuwe woonwijk in Amsterdam het eerste zelfsbedieningsbenzinestation, waar doe-het-zelvers in een aparte ruimte zelf hun oliepeil controleerden, bandenspanning maten, koelwater bijvulden, ruiten schoonmaakten en hun auto wasten, waarbij zij in de belendende ‘shop’ accessoires en Esso-olie konden aanschaffen. ‘Op vrije zaterdagen,’ citeerde Auto en Motortechniek het hoofd van het Amsterdamse Bureau Pers en Propaganda P.J. Mijksenaar, ‘hangen uit de ramen van de woonetages fel gekleurde plastic slangen omlaag, hanteren vrouwen in lange broeken met waterlaarsjes de wonderborstel, die verkregen werd door een aanlokelijke [sic] aanbieding van een verzendhuis in haar radio- en televisieblad. Met een ijver, die niet onderdoet voor die waarmede haar moeders de mahoniehouten meubels poetsten, politoeren gehandschoende vrouwen de 'bodies' van hun wagen. Mannen – zo van kantoorkruk of computer – ontpoppen zich als handige sleutelaars.’[[Noten Made in Holland#mih12-13|<sup>[13]</sup>]] | ||