Transportsystemen op de containerterminal
Van Techniek in Nederland
| Regel 4: | Regel 4: | ||
Op het zogenaamde [[begrippenlijst#Multi-user|multi-users]] - deel van de terminal ging ECT al rond 1970 over op het op de grond plaatsen ofwel ‘stacken’ van containers. Het was echter niet duidelijk welke werktuigen hiervoor moesten worden gebruikt. Het universele hef- en transportwerktuig in de stukgoedoverslag, de vorkheftruck, was niet geschikt voor het vervoeren van containers, die vele malen zwaarder en groter zijn dan pallets.[[Noten H5#5-35|<sup>[35]</sup>]] | Op het zogenaamde [[begrippenlijst#Multi-user|multi-users]] - deel van de terminal ging ECT al rond 1970 over op het op de grond plaatsen ofwel ‘stacken’ van containers. Het was echter niet duidelijk welke werktuigen hiervoor moesten worden gebruikt. Het universele hef- en transportwerktuig in de stukgoedoverslag, de vorkheftruck, was niet geschikt voor het vervoeren van containers, die vele malen zwaarder en groter zijn dan pallets.[[Noten H5#5-35|<sup>[35]</sup>]] | ||
| − | + | Daarom werd er door veel containerterminals een nieuw type truck in gebruik genomen, die in Rotterdam vervolgens sterk werd verbeterd: de straddle carrier. Dit is een apparaat op hoge banden dat ‘wijdbeens’ over een container heen kan rijden, deze kan oppakken, transporteren en vervolgens weer ergens neer kan zetten. De straddle carriers zijn net als de vorkheftrucks transport- en hefmiddel inéén. De maximale hefhoogte ervan is in de loop der jaren opgevoerd tot vier containers hoog. | |