De verwerking van vitamines in voedingsmiddelen
Van Techniek in Nederland
| Regel 12: | Regel 12: | ||
'''Voedingsmiddelenindustrie ontfermt zich over de vitamines''' | '''Voedingsmiddelenindustrie ontfermt zich over de vitamines''' | ||
| − | Het ontstaan van dit inzicht was voor de voedingsmiddelenindustrie en de, deels verwante | + | Het ontstaan van dit inzicht was voor de voedingsmiddelenindustrie en de, deels verwante [[begrippenlijst#Farmaceutische|farmaceutische]] industrie van onmiddellijk belang: ze gingen voedingsmiddelen vitamineren of [[begrippenlijst#Vitaminepreparaat|vitaminepreparaten]] produceren. |
[[Afbeelding:Grafiek_5,1.jpg|thumb|280px|left|Gebruik van multivitamines in 1992 en 1998.]] | [[Afbeelding:Grafiek_5,1.jpg|thumb|280px|left|Gebruik van multivitamines in 1992 en 1998.]] | ||
| Regel 24: | Regel 24: | ||
Voor het gehalte aan mineralen (calcium, kalium, magnesium, fosfor, zink) in voedingsmiddelen was een minder grote, maar toch aanzienlijke belangstelling. Ook [[begrippenlijst#Fluoridering|fluoridering]], in verband met tand[[Begrippenlijst#Caries|cariës]], van bepaalde voedingsmiddelen (melk) en water stond in die periode ter discussie. Veel van dergelijk vergelijkend onderzoek werd in opdracht uitgevoerd door het Centrale Instituut voor het Voedingsonderzoek (CIVO) van TNO. | Voor het gehalte aan mineralen (calcium, kalium, magnesium, fosfor, zink) in voedingsmiddelen was een minder grote, maar toch aanzienlijke belangstelling. Ook [[begrippenlijst#Fluoridering|fluoridering]], in verband met tand[[Begrippenlijst#Caries|cariës]], van bepaalde voedingsmiddelen (melk) en water stond in die periode ter discussie. Veel van dergelijk vergelijkend onderzoek werd in opdracht uitgevoerd door het Centrale Instituut voor het Voedingsonderzoek (CIVO) van TNO. | ||
| − | Voor de | + | Voor de margarine-industrie bood de nieuwe techniek van het vitamineren een nieuwe kans om de concurrentiepositie ten opzichte van boter te verbeteren. In boter komen wel A- en D-vitamines voor, maar het gehalte ervan wisselde indertijd nog per jaargetijde. Boterproducenten ontbrak het aan mogelijkheden tot standaardisering. |
In 1927 lukte het de industrie een vitamineconcentraat uit levertraan te maken, dat vrijwel smaakloos (levertraan smaakte immers vies!) was. Toegevoegd aan margarine in de juiste verhoudingen kon het bovendien constant worden gehouden. Deze margarine met vitamines was echter bijna net zo duur als boter en verkocht toen nog niet goed.[[Noten TIN20-3-H5#5-16|<sup>[16]</sup>]] | In 1927 lukte het de industrie een vitamineconcentraat uit levertraan te maken, dat vrijwel smaakloos (levertraan smaakte immers vies!) was. Toegevoegd aan margarine in de juiste verhoudingen kon het bovendien constant worden gehouden. Deze margarine met vitamines was echter bijna net zo duur als boter en verkocht toen nog niet goed.[[Noten TIN20-3-H5#5-16|<sup>[16]</sup>]] | ||
| Regel 50: | Regel 50: | ||
Aan het eind van de twintigste eeuw bleek deze waarschuwing in de wind te zijn geslagen en was hier te lande van de terughoudendheid onder producenten en consumenten ten opzichte van vitaminepillen en vitaminering weinig meer over (zie grafiek 5.1).[[Noten TIN20-3-H5#5-22|<sup>[22]</sup>]] | Aan het eind van de twintigste eeuw bleek deze waarschuwing in de wind te zijn geslagen en was hier te lande van de terughoudendheid onder producenten en consumenten ten opzichte van vitaminepillen en vitaminering weinig meer over (zie grafiek 5.1).[[Noten TIN20-3-H5#5-22|<sup>[22]</sup>]] | ||
| − | Dit consumptieklimaat vormde een gunstige voorwaarde voor de plannen van producenten voor de introductie van de [[ | + | Dit consumptieklimaat vormde een gunstige voorwaarde voor de plannen van producenten voor de introductie van de [[Biotechnologie en functional foods|functional foods]] met extra toevoegingen van vitamines en mineralen. |