Het industrieel grootbedrijf
Van Techniek in Nederland
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | [[Afbeelding:Suikerbietenpulp_1928.jpg | + | [[Afbeelding:Suikerbietenpulp_1928.jpg]] |
'''Snelle overgang van kleinschaligheid en ambacht naar industrie en grootbedrijf''' | '''Snelle overgang van kleinschaligheid en ambacht naar industrie en grootbedrijf''' | ||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
In de jaren '60 kende de raffinagesector geheel nieuwe verhoudingen dan twee decennia eerder. In dertig jaar tijd had de hele raffinagebedrijfstak een ontwikkeling doorgemaakt van een kleinschalige, ambachtelijke nijverheid naar industrieel grootbedrijf. De nv Nederlandsche Suikerraffinaderij, de nv Amsterdamsche Stoom-Suikerraffinaderij, Beuker & Hulshoff, Wijthoff & Co, Spakler & Tetterode en de nv Hollandsche Suikerraffinaderij verwerkten elk 15.000 ton ruwsuiker per jaar, en soms meer. | In de jaren '60 kende de raffinagesector geheel nieuwe verhoudingen dan twee decennia eerder. In dertig jaar tijd had de hele raffinagebedrijfstak een ontwikkeling doorgemaakt van een kleinschalige, ambachtelijke nijverheid naar industrieel grootbedrijf. De nv Nederlandsche Suikerraffinaderij, de nv Amsterdamsche Stoom-Suikerraffinaderij, Beuker & Hulshoff, Wijthoff & Co, Spakler & Tetterode en de nv Hollandsche Suikerraffinaderij verwerkten elk 15.000 ton ruwsuiker per jaar, en soms meer. | ||
| − | |||
| Regel 35: | Regel 34: | ||
Door de Nederlandse [[Suikeraccijns|'''suikeraccijnswet''']] was, en bleef, de industrie sterk op buitenlandse afzet gericht: de export leverde aanvullende inkomsten op door de mogelijkheden die de wet bood. De hoge [[begrippenlijst#Accijns|accijns]] die de binnenlandse verbruiker betaalde, bleef een beletsel voor velen. Niettemin nam het suikerverbruik langzaam toe, omdat de marktwaarde sinds ongeveer 1873 onder invloed van de toenemende wereldproductie sterk daalde. | Door de Nederlandse [[Suikeraccijns|'''suikeraccijnswet''']] was, en bleef, de industrie sterk op buitenlandse afzet gericht: de export leverde aanvullende inkomsten op door de mogelijkheden die de wet bood. De hoge [[begrippenlijst#Accijns|accijns]] die de binnenlandse verbruiker betaalde, bleef een beletsel voor velen. Niettemin nam het suikerverbruik langzaam toe, omdat de marktwaarde sinds ongeveer 1873 onder invloed van de toenemende wereldproductie sterk daalde. | ||
| + | |||
1852 2,7 kg | 1852 2,7 kg | ||
| + | |||
1862 4,5 kg | 1862 4,5 kg | ||
| + | |||
1872 5,2 kg | 1872 5,2 kg | ||
| + | |||
1886 7,5 kg | 1886 7,5 kg | ||
| + | |||
1892-1896 9,9 kg | 1892-1896 9,9 kg | ||
| + | |||
In de tweede helft van de negentiende eeuw trachtten ministers van financiën meermalen de suikerwetgeving aan te scherpen en zodoende minder [[begrippenlijst#Overponden|overponden]] te vergoeden.[[Noten TIN19-1-H7#7-83|<sup>[83]</sup>]] | In de tweede helft van de negentiende eeuw trachtten ministers van financiën meermalen de suikerwetgeving aan te scherpen en zodoende minder [[begrippenlijst#Overponden|overponden]] te vergoeden.[[Noten TIN19-1-H7#7-83|<sup>[83]</sup>]] | ||