Suikerraffinaderij en bietsuikerindustrie
Van Techniek in Nederland
| Regel 7: | Regel 7: | ||
[[Afbeelding:TIN19_blz250.jpg|thumb|left|400px|Bieten, met de hand gerooid en van loof en kop ontdaan, worden naar een loswal of direkt naar een fabriek gebracht]] | [[Afbeelding:TIN19_blz250.jpg|thumb|left|400px|Bieten, met de hand gerooid en van loof en kop ontdaan, worden naar een loswal of direkt naar een fabriek gebracht]] | ||
| − | Van de [[begrippenlijst#Nederlandsche-Handel-Maatschappij|Nederlandsche Handel-Maatschappij]] is hoogstens een bescheiden stimulans uitgegaan om in Nederland het raffinagebedrijf te moderniseren. De meeste raffinadeurs die op nieuwe werkwijzen overgingen, deden dat op eigen initiatief en met eigen middelen. Evenmin is door de nhm als vertegenwoordigster van de rietsuikerindustrie serieus gepoogd om de bietenteelt en -verwerking hier te dwarsbomen. Met enige retoriek werd van verschillende kanten - ook door Nederlandse landbouwkundigen - gesteld dat bietsuiker een 'kunstproduct' of [[Begrippenlijst#Surrogaat|surrogaat]] was, dat indruiste tegen de 'natuurlijke ordening'. Wat in de tropen spontaan en in overvloed aanwezig was, moest men niet in Europa via [[begrippenlijst#Gewasveredeling|gewasveredeling]], aangepaste landbouw en accijnsbevoordeling willen namaken. Alleen de rusteloze [[Een nieuwe start voor de bietsuikerindustrie|'''raffinadeurs De Bruyn''']] trokken zich van deze opmerkingen weinig aan en verlieten hun Nederlandsche Suikerraffinaderij voor een geheel nieuwe industriële onderneming. | + | Van de [[begrippenlijst#Nederlandsche-Handel-Maatschappij|Nederlandsche Handel-Maatschappij]] is hoogstens een bescheiden stimulans uitgegaan om in Nederland het raffinagebedrijf te moderniseren. De meeste raffinadeurs die op nieuwe werkwijzen overgingen, deden dat op eigen initiatief en met eigen middelen. Evenmin is door de nhm als [[De Nederlandsche Handel-Maatschappij|'''vertegenwoordigster van de rietsuikerindustrie''']] serieus gepoogd om de bietenteelt en -verwerking hier te dwarsbomen. Met enige retoriek werd van verschillende kanten - ook door Nederlandse landbouwkundigen - gesteld dat bietsuiker een 'kunstproduct' of [[Begrippenlijst#Surrogaat|surrogaat]] was, dat indruiste tegen de 'natuurlijke ordening'. Wat in de tropen spontaan en in overvloed aanwezig was, moest men niet in Europa via [[begrippenlijst#Gewasveredeling|gewasveredeling]], aangepaste landbouw en accijnsbevoordeling willen namaken. Alleen de rusteloze [[Een nieuwe start voor de bietsuikerindustrie|'''raffinadeurs De Bruyn''']] trokken zich van deze opmerkingen weinig aan en verlieten hun Nederlandsche Suikerraffinaderij voor een geheel nieuwe industriële onderneming. |
| Regel 14: | Regel 14: | ||
In technisch opzicht profiteerden de ondernemers in beide takken van suikerfabricage van buitenlandse ontwikkelingen. | In technisch opzicht profiteerden de ondernemers in beide takken van suikerfabricage van buitenlandse ontwikkelingen. | ||
| − | Daar was al in de jaren twintig een scheiding aan het ontstaan tussen de suikerindustrie en machinebouwers, in zoverre dat de machine-industrie ernaar streefde om haar producten zo goed mogelijk te verkopen. Zij liet zich niets gelegen liggen aan eventuele [[begrippenlijst# | + | Daar was al in de jaren twintig een scheiding aan het ontstaan tussen de suikerindustrie en machinebouwers, in zoverre dat de machine-industrie ernaar streefde om haar producten zo goed mogelijk te verkopen. Zij liet zich niets gelegen liggen aan eventuele [[begrippenlijst#Ruwsuikerfabrikanten|ruwsuikerfabrikanten]] of raffinadeurs die geen nieuwkomers in hun branche wensten. |
Nieuwe procedés werden uitgebreid beschreven en het was voor geïnteresseerden geen probleem om dergelijke vernieuwingen van nabij te bekijken en zich een oordeel te vormen. | Nieuwe procedés werden uitgebreid beschreven en het was voor geïnteresseerden geen probleem om dergelijke vernieuwingen van nabij te bekijken en zich een oordeel te vormen. | ||
| − | Ook het feit dat Nederlandse raffinadeurs daar altijd voor naar Frankrijk of Engeland moesten, was geen beletsel. Het verkoopoffensief dat de Franse | + | Ook het feit dat Nederlandse raffinadeurs daar altijd voor naar Frankrijk of Engeland moesten, was geen beletsel. Het verkoopoffensief dat de Franse machinefabrikant J.-F. Cail in 1861 inzette om zijn techniek, dat wil zeggen: [[Een nieuwe start voor de bietsuikerindustrie|'''hele fabrieken, te verkopen''']], is een bijzonder voorbeeld. Hij en zijn relaties in de Amsterdamse industriële wereld lijken het standpunt te hebben gehuldigd, dat waar fabrieken stonden, de bieten vanzelf wel zouden volgen. |
Zowel de raffinaderij als de bietsuikerfabricage bleek in de praktijk gebaat bij een grootschalige productie. Dat heeft te maken met de aard van het productieproces, waarin warmte een essentiële rol speelt. Het is een natuurkundig gegeven dat warmte efficiënter wordt overgedragen naarmate het contactoppervlak groter is. Stoom is daarbij een bijzondere energie-drager, die in grote installaties beter beheerst en benut kan worden dan in kleine. Voorwaarde is wel, dat de installatie zoveel mogelijk continu, 24 uur per dag, zeven dagen per week, in bedrijf blijft. | Zowel de raffinaderij als de bietsuikerfabricage bleek in de praktijk gebaat bij een grootschalige productie. Dat heeft te maken met de aard van het productieproces, waarin warmte een essentiële rol speelt. Het is een natuurkundig gegeven dat warmte efficiënter wordt overgedragen naarmate het contactoppervlak groter is. Stoom is daarbij een bijzondere energie-drager, die in grote installaties beter beheerst en benut kan worden dan in kleine. Voorwaarde is wel, dat de installatie zoveel mogelijk continu, 24 uur per dag, zeven dagen per week, in bedrijf blijft. | ||