Toenemende complexiteit van de voedingsmiddelenketen
Van Techniek in Nederland
| Regel 7: | Regel 7: | ||
Als het om onschuldig gesjoemel ging, bijvoorbeeld om de toevoeging van water aan melk, dan kon hij zich bekocht voelen. Problematisch werd de kwestie echter als het ging om [[Voedingsmiddelen, ingrediënten en toevoegingen|''' toevoeging van schadelijke, ja zelfs giftige stoffen''']] of om de verkoop van bedorven producten. Dan was de volksgezondheid in het geding. Zo kon het verdunnen van de melk ook gebeuren met vervuild putwater, gemengd met roet en andere stoffen om een gelige kleur te verkrijgen en zo de vervalsing te verhullen. | Als het om onschuldig gesjoemel ging, bijvoorbeeld om de toevoeging van water aan melk, dan kon hij zich bekocht voelen. Problematisch werd de kwestie echter als het ging om [[Voedingsmiddelen, ingrediënten en toevoegingen|''' toevoeging van schadelijke, ja zelfs giftige stoffen''']] of om de verkoop van bedorven producten. Dan was de volksgezondheid in het geding. Zo kon het verdunnen van de melk ook gebeuren met vervuild putwater, gemengd met roet en andere stoffen om een gelige kleur te verkrijgen en zo de vervalsing te verhullen. | ||
| − | Dergelijke praktijken kwamen vanaf de tweede helft van de 19de eeuw in toenemende mate voor. Zo steeg het vleesgebruik en daarmee ook het gebruik van bedorven en besmet vlees, met als gevolg een toenemende kans op [[Begrippenlijst# | + | Dergelijke praktijken kwamen vanaf de tweede helft van de 19de eeuw in toenemende mate voor. Zo steeg het vleesgebruik en daarmee ook het gebruik van bedorven en besmet vlees, met als gevolg een toenemende kans op [[Begrippenlijst#Tuberculose|tuberculose]] en andere ziekten. Een ander voorbeeld: in Amsterdam werden vrolijk [[Geur- en smaakstoffen|'''gekleurde snoepjes''']] verkocht, waarvan het rood afkomstig was van menie, het groen van arsenigzure koperoxide en het geel van [[Begrippenlijst#Chromaatgeel|chromaatgeel]]. |
| − | Door de introductie van merkartikelen, die een bepaalde kwaliteit garandeerden, kon de fabrikant proberen vervalsingen te bestrijden. Een naam als Heineken stond dan garant voor een goede pul bier en werd gedrukt op etiketten, geschilderd op vaten en gezet op uniformen en karren van de onderneming. Het maakte de fabrikant wel kwetsbaar. Als er toch nog iets misging met zijn product, dan gooide hij zijn naam te grabbel. Maar ook anderen konden misbruik maken en vervalsingen verkopen onder zijn naam of iets dat erop leek. | + | Door de introductie van [[Het merkartikel|'''merkartikelen''']], die een bepaalde kwaliteit garandeerden, kon de fabrikant proberen vervalsingen te bestrijden. Een naam als Heineken stond dan garant voor een goede pul bier en werd gedrukt op etiketten, geschilderd op vaten en gezet op uniformen en karren van de onderneming. Het maakte de fabrikant wel kwetsbaar. Als er toch nog iets misging met zijn product, dan gooide hij zijn naam te grabbel. Maar ook anderen konden misbruik maken en vervalsingen verkopen onder zijn naam of iets dat erop leek. |
De Merkenwet van 1880 moest de fabrikant of handelaar hiertegen beschermen. Overigens verschoof de betekenis van het merk in de loop van de 20ste eeuw. Het moest voor een bepaald [[Begrippenlijst#Imago|imago]] staan, een zekere beleving oproepen en de consument trachten te verleiden. | De Merkenwet van 1880 moest de fabrikant of handelaar hiertegen beschermen. Overigens verschoof de betekenis van het merk in de loop van de 20ste eeuw. Het moest voor een bepaald [[Begrippenlijst#Imago|imago]] staan, een zekere beleving oproepen en de consument trachten te verleiden. | ||
| Regel 16: | Regel 16: | ||
| − | Er werd geroepen om ingrijpen van de rijksoverheid en een landelijke wetgeving. Een Warenwet en een Vleeskeuringwet waren lang in voorbereiding en zouden pas in 1919 door de Tweede Kamer [[Begrippenlijst#Ratificeren|geratificeerd]] en in 1921 van kracht worden. Een reeks van[[Begrippenlijst#Surrogaat| surrogaten]] en gezondheidsbedreigende praktijken tijdens de Eerste Wereldoorlog had de dringende noodzaak van wetgeving en controle (via de | + | Er werd geroepen om ingrijpen van de rijksoverheid en een landelijke wetgeving. Een [[Warenwet en vleeskeuringswet|'''Warenwet en een Vleeskeuringwet''']] waren lang in voorbereiding en zouden pas in 1919 door de Tweede Kamer [[Begrippenlijst#Ratificeren|geratificeerd]] en in 1921 van kracht worden. Een reeks van[[Begrippenlijst#Surrogaat| surrogaten]] en gezondheidsbedreigende praktijken tijdens de Eerste Wereldoorlog had de dringende noodzaak van wetgeving en controle (via de Keuringsdiensten) eens te meer aangetoond. |