Economische en sociaalculturele invloed op het eetpatroon
Van Techniek in Nederland
| Regel 32: | Regel 32: | ||
Veel meer mensen moesten worden gevoed die zelf in steeds mindere mate bijdroegen aan de voortbrenging van dat voedsel en daarmee aangewezen raakten op de voedingsmiddelenindustrie en de detailhandel. Door de sterk toegenomen welvaart konden consumenten zich de vele nieuwe producten gemakkelijker veroorloven. [[Continuïteit en verandering in eetgewoonten|'''Problemen van schaarste waren daarmee opgelost''']], maar ‘tekorten’ veranderden spoedig in ‘tevelen’, met overgewicht, vetzucht en welvaartsziekten als mogelijke consequenties.[[Noten TIN20-3-H4#4-5|<sup>[5]</sup>]] | Veel meer mensen moesten worden gevoed die zelf in steeds mindere mate bijdroegen aan de voortbrenging van dat voedsel en daarmee aangewezen raakten op de voedingsmiddelenindustrie en de detailhandel. Door de sterk toegenomen welvaart konden consumenten zich de vele nieuwe producten gemakkelijker veroorloven. [[Continuïteit en verandering in eetgewoonten|'''Problemen van schaarste waren daarmee opgelost''']], maar ‘tekorten’ veranderden spoedig in ‘tevelen’, met overgewicht, vetzucht en welvaartsziekten als mogelijke consequenties.[[Noten TIN20-3-H4#4-5|<sup>[5]</sup>]] | ||
| − | Voor de oude problemen van hygiëne, vervalsing en voedingswaarde waren regels en standaarden ontwikkeld en inmiddels ingeburgerd, onder controle van het (vaak gezamenlijk opererende) wetenschappelijk en overheidsregime. Nieuwe kwaliteitseisen dienden zich in dit tijdvak echter aan en noopten bedrijven ertoe oplossingen te bedenken. Deze eisen kwamen voort uit de wisselwerking tussen de zich differentiërende vraag van consumenten op de markt en het aanbod van nieuwsoortige of verbeterde artikelen door producenten en distributeurs. Voedingsmiddelen kwamen immers van verder weg en werden niet meer dagelijks ingeslagen, hetgeen aan de houdbaarheid, verpakking, bewaring en transport hoge eisen stelde. Bovendien vond ‘kant en klaar’ en gemaksvoedsel steeds gretiger aftrek. | + | Voor de oude problemen van hygiëne, vervalsing en voedingswaarde waren regels en standaarden ontwikkeld en inmiddels ingeburgerd, onder controle van het (vaak gezamenlijk opererende) wetenschappelijk en overheidsregime. [[Wetenschap en de definitie van kwaliteit|'''Nieuwe kwaliteitseisen''']] dienden zich in dit tijdvak echter aan en noopten bedrijven ertoe oplossingen te bedenken. Deze eisen kwamen voort uit de wisselwerking tussen de zich differentiërende vraag van consumenten op de markt en het aanbod van nieuwsoortige of verbeterde artikelen door producenten en distributeurs. Voedingsmiddelen kwamen immers van verder weg en werden niet meer dagelijks ingeslagen, hetgeen aan de houdbaarheid, verpakking, bewaring en transport hoge eisen stelde. Bovendien vond ‘kant en klaar’ en gemaksvoedsel steeds gretiger aftrek. |
Onder voortdurende concurrentiedruk ontstonden in een groot aantal bedrijfstakken in de schakels van productie en distributie wijzigingen. Nieuwe ronden van schaalvergroting, concentratie en specialisatie traden op, eerder aangeduid als verlenging en differentiatie van de voedingsmiddelenketen.[[Noten TIN20-3-H4#4-6|<sup>[6]</sup>]] Daarnaast verschoof de relatieve machtsbalans van de schakels van de voedingsmiddelenketen van productie in de richting van distributie en consumptie. | Onder voortdurende concurrentiedruk ontstonden in een groot aantal bedrijfstakken in de schakels van productie en distributie wijzigingen. Nieuwe ronden van schaalvergroting, concentratie en specialisatie traden op, eerder aangeduid als verlenging en differentiatie van de voedingsmiddelenketen.[[Noten TIN20-3-H4#4-6|<sup>[6]</sup>]] Daarnaast verschoof de relatieve machtsbalans van de schakels van de voedingsmiddelenketen van productie in de richting van distributie en consumptie. | ||