Smaak en kwaliteit

Een andere, vooral psychologische factor was waarschijnlijk eveneens van belang. Ondergistend bier was duurder dan bovengistend bier en stond bekend als 'heerenbier', de hooggistende variant werd vaak 'werkmansbier' genoemd. Het ligt voor de hand dat van dit wat duurdere en kwalitatief betere produkt een zekere aantrekkingskracht uitging toen in de jaren zestig en zeventig het welvaartspeil ging stijgen. Het Beierse bier werd een [[begrippenlijst#Modedrank|modedrank]] en dat zal waarschijnlijk in niet geringe mate hebben bijgedragen aan het succes van het produkt.

Een andere, vooral psychologische factor was waarschijnlijk eveneens van belang. Ondergistend bier was duurder dan bovengistend bier en stond bekend als 'heerenbier', de hooggistende variant werd vaak 'werkmansbier' genoemd. Het ligt voor de hand dat van dit wat duurdere en kwalitatief betere produkt een zekere aantrekkingskracht uitging toen in de jaren zestig en zeventig het welvaartspeil ging stijgen. Het Beierse bier werd een [[begrippenlijst#Modedrank|modedrank]] en dat zal waarschijnlijk in niet geringe mate hebben bijgedragen aan het succes van het produkt.

Het aanvankelijk veelal met de algemene benaming 'Beijersch' aangeduide ondergistende bier, telde overigens een aantal ondersoorten die hun naam meestal ontleenden aan plaatsen in Duitsland en in Bohemen en Moravië. In de jaren vijftig van de negentiende eeuw mocht kennelijk het Kitzinger bier zich in een grote populariteit verheugen. Maar al spoedig werd deze soort verdrongen door het Münchener. Dit was een donkerbruin moutbier met een vrij laag alcoholgehalte. Ook het wat sterkere Dortmunder werd aan het eind van de negentiende eeuw veel gedronken. In de jaren negentig begon het licht gekleurde en vrij sterk gehopte Pilsener bier zijn opmars. Dit bier, dat een alcoholpercentage heeft van 4,5 à 5%, werd ongeveer vijftig jaar daarvoor voor het eerst gebrouwen in de toen nog tot het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk behorende en nu Tsjechische stad Pilsen.[[Afbeelding:TIN19_blz193.jpg|thumb|420px|left|Het personeel van de Gulpener Bierbrouwerij]]

Het aanvankelijk veelal met de algemene benaming 'Beijersch' aangeduide ondergistende bier, telde overigens een aantal ondersoorten die hun naam meestal ontleenden aan plaatsen in Duitsland en in Bohemen en Moravië. In de jaren vijftig van de negentiende eeuw mocht kennelijk het Kitzinger bier zich in een grote populariteit verheugen. Maar al spoedig werd deze soort verdrongen door het Münchener. Dit was een donkerbruin moutbier met een vrij laag alcoholgehalte. Ook het wat sterkere Dortmunder werd aan het eind van de negentiende eeuw veel gedronken. In de jaren negentig begon het licht gekleurde en vrij sterk gehopte Pilsener bier zijn opmars. Dit bier, dat een alcoholpercentage heeft van 4,5 à 5%, werd ongeveer vijftig jaar daarvoor voor het eerst gebrouwen in de toen nog tot het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk behorende en nu Tsjechische stad Pilsen.[[Afbeelding:TIN19_blz193.jpg|thumb|420px|left|Het personeel van de Gulpener Bierbrouwerij]]

De binnenlandse consumptie nam toe van 33,1 liter in de periode 1874/80 tot 34,6 liter per hoofd van de bevolking in 1881/90. Tezelfdertijd vonden de brouwers voor hun bovengistende biersoorten een groeiende exportmogelijkheid - tussen 1881 en 1890 steeg die uitvoer van 16.000 tot 45.000 hectoliter. Aanvankelijk zullen de traditioneel werkende brouwerijen daarom nog weinig last hebben gehad van hun expansieve 'ondergistende' collega's.[[Noten TIN19-1-H6#6-60|^[60]]]  Na 1910 nam echter de betekenis van het bovengistende bier, waarvan de bereidingswijze in de grotere brouwerijen ondermeer door de toepassing van de koeltechniek overigens een hele reeks verbeteringen had ondergaan, snel af. Vooral jongeren kozen massaal voor het heldere, van een forse schuimkraag voorziene Pilsener bier, dat de andere soorten ondergistend bier, zoals het Münchener en het Dortmunder nu in snel tempo verdrong. In Maastricht was het zo dat na de Eerste Wereldoorlog het drinken van het bekende bovengistende Maastrichts-Oud 'ten leste [werd] gezien als een uitstervende gewoonte, een merkwaardige eigenschap van oudere mensen uit de volksklasse.'[[Noten H2#2-61|^[61]]]

De binnenlandse consumptie nam toe van 33,1 liter in de periode 1874/80 tot 34,6 liter per hoofd van de bevolking in 1881/90. Tezelfdertijd vonden de brouwers voor hun bovengistende biersoorten een groeiende exportmogelijkheid - tussen 1881 en 1890 steeg die uitvoer van 16.000 tot 45.000 hectoliter. Aanvankelijk zullen de traditioneel werkende brouwerijen daarom nog weinig last hebben gehad van hun expansieve 'ondergistende' collega's.[[Noten TIN19-1-H6#6-60|^[60]]]  Na 1910 nam echter de betekenis van het bovengistende bier, waarvan de bereidingswijze in de grotere brouwerijen ondermeer door de toepassing van de koeltechniek overigens een hele reeks verbeteringen had ondergaan, snel af. Vooral jongeren kozen massaal voor het heldere, van een forse schuimkraag voorziene Pilsener bier, dat de andere soorten ondergistend bier, zoals het Münchener en het Dortmunder nu in snel tempo verdrong. In Maastricht was het zo dat na de Eerste Wereldoorlog het drinken van het bekende bovengistende Maastrichts-Oud 'ten leste [werd] gezien als een uitstervende gewoonte, een merkwaardige eigenschap van oudere mensen uit de volksklasse.'[[Noten H2#2-61|^[61]]]

In Nederland heeft het bovengistende bier zich waarschijnlijk het langst kunnen handhaven op het platteland van Midden- en Oost-Brabant. In de Eerste Wereldoorlog troffen niet-Brabantse militairen het tot hun verrassing nog volop aan in de dorpscafés. Een andere aanwijzing is dat de brouwerij van de familie Swinkels in het bij Helmond gelegen Lieshout pas in 1925 overschakelde op de produktie van ondergistend bier. Het bedrijf nam bij die gelegenheid de naam Bavaria-brouwerij aan. Het ging hier toen overigens nog om een middelgrote onderneming, die alleen voor de regionale markt werkte.[[Afbeelding:Eindhoven_bierbrouwerij_DeValk_Tongelresestr.jpg|thumb|390px|right|Eindhovense bierbrouwerij]]

In Nederland heeft het bovengistende bier zich waarschijnlijk het langst kunnen handhaven op het platteland van Midden- en Oost-Brabant. In de Eerste Wereldoorlog troffen niet-Brabantse militairen het tot hun verrassing nog volop aan in de dorpscafés. Een andere aanwijzing is dat de brouwerij van de familie Swinkels in het bij Helmond gelegen Lieshout pas in 1925 overschakelde op de produktie van ondergistend bier. Het bedrijf nam bij die gelegenheid de naam Bavaria-brouwerij aan. Het ging hier toen overigens nog om een middelgrote onderneming, die alleen voor de regionale markt werkte.[[Afbeelding:Eindhoven_bierbrouwerij_DeValk_Tongelresestr.jpg|thumb|390px|right|Eindhovense bierbrouwerij]]

De overwegingen van de directie om ondergistend te gaan brouwen zijn door de geschiedschrijver van het bedrijf aan het eind van de jaren dertig als volgt opgetekend. 'Omstreeks deze tijd werd een toenemende vraag naar duurdere biersoorten merkbaar. Vooral het zogenaamde 'Pilsener' werd meer en meer gevraagd. De vervaardiging van dit produkt was echter in de verouderde brouwerij niet wel mogelijk. Met lede ogen zag men aan, dat zelfs eigen cafés genoodzaakt waren dit bier van concurrente brouwerijen te gaan kopen; men deed het echter eerst schoorvoetend, later meer en meer. Dit deed de noodzakelijkheid geboren worden om zich voortaan te gaan toeleggen op de bereiding van dit veranderde biertype, het zogenaamde 'ondergistend' bier.'

De overwegingen van de directie om ondergistend te gaan brouwen zijn door de geschiedschrijver van het bedrijf aan het eind van de jaren dertig als volgt opgetekend. 'Omstreeks deze tijd werd een toenemende vraag naar duurdere biersoorten merkbaar. Vooral het zogenaamde 'Pilsener' werd meer en meer gevraagd. De vervaardiging van dit produkt was echter in de verouderde brouwerij niet wel mogelijk. Met lede ogen zag men aan, dat zelfs eigen cafés genoodzaakt waren dit bier van concurrente brouwerijen te gaan kopen; men deed het echter eerst schoorvoetend, later meer en meer. Dit deed de noodzakelijkheid geboren worden om zich voortaan te gaan toeleggen op de bereiding van dit veranderde biertype, het zogenaamde 'ondergistend' bier.'

De in een nieuw gebouw gevestigde Bavaria-brouwerij was met deze koerswijziging overigens net op tijd. Een jaar later werd het zogeheten [[begrippenlijst#Bierbesluit 1926|Bierbesluit 1926]] van kracht. Dat verbood het brouwen van de vaak kwalitatief slechte lichte bieren, die vaak allerlei [[begrippenlijst#Chemisch conserveringsmiddel|chemische conserveringsmiddelen]] bevatten en het bovengistend produkt uit Brabant inmiddels een slechte naam hadden bezorgd. 'De eerste slachtoffers vielen reeds spoedig. Vele vroegere brouwers waren genoodzaakt hun bedrijf te staken en er werd naar een brouwerij omgezien, die houdbaar bier van het voorgeschreven minimum kon leveren,' meldt Bavaria's geschiedschrijver.[[Noten TIN19-1-H6#6-62|^[62]]]

De in een nieuw gebouw gevestigde Bavaria-brouwerij was met deze koerswijziging overigens net op tijd. Een jaar later werd het zogeheten [[begrippenlijst#Bierbesluit 1926|Bierbesluit 1926]] van kracht. Dat verbood het brouwen van de vaak kwalitatief slechte lichte bieren, die vaak allerlei [[begrippenlijst#Chemisch conserveringsmiddel|chemische conserveringsmiddelen]] bevatten en het bovengistend produkt uit Brabant inmiddels een slechte naam hadden bezorgd. 'De eerste slachtoffers vielen reeds spoedig. Vele vroegere brouwers waren genoodzaakt hun bedrijf te staken en er werd naar een brouwerij omgezien, die houdbaar bier van het voorgeschreven minimum kon leveren,' meldt Bavaria's geschiedschrijver.[[Noten TIN19-1-H6#6-62|^[62]]]