Kwaliteitsverbetering van bietsuiker
Van Techniek in Nederland
| Regel 2: | Regel 2: | ||
| − | Analysemethoden voor bieten waren voor de industrie een onmisbaar richtsnoer om te zien of de productie wel optimaal was: hoeveel suiker ging via bietensnijdsel het proces in en hoeveel kwam eruit als suikerkristallen? Door die rekensom kreeg de fabrikant een idee hoeveel [[begrippenlijst#Saccharose| | + | Analysemethoden voor bieten waren voor de industrie een onmisbaar richtsnoer om te zien of de productie wel optimaal was: hoeveel suiker ging via bietensnijdsel het proces in en hoeveel kwam eruit als suikerkristallen? Door die rekensom kreeg de fabrikant een idee hoeveel [[begrippenlijst#Saccharose|saccharose]] er onderweg verloren was. Het principe van [[begrippenlijst#Gehalte-analyse|gehalte-analyse]] was wegens zijn industrieel nut al sinds decennia bestudeerd en er bestonden verschillende methoden voor. |
Toch was de industrie niet geneigd om die mogelijkheden te benutten en alle bietenleveranciers naar gehalte uit te betalen. Dr. Vitus Bruinsma, die zelf duidelijk aan de boerenkant stond, zei daarover heel eerlijk: | Toch was de industrie niet geneigd om die mogelijkheden te benutten en alle bietenleveranciers naar gehalte uit te betalen. Dr. Vitus Bruinsma, die zelf duidelijk aan de boerenkant stond, zei daarover heel eerlijk: | ||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
'' 'Het bezwaar wat de fabrikanten voornamelijk aanvoeren tegen de aankoop van bieten naar gewicht èn suikergehalte, is dat er geen eenvoudige en zekere methoden zou bestaan om dit laatste te bepalen. Nu is het waar dat het bepalen van het suikergehalte met groote nauwkeurigheid een moeilijke en tijdrovende chemische arbeid is, die slechts aan zeer ervaren scheikundigen kan toevertrouwd worden.' ''[[Noten TIN19-1-H7#7-135|<sup>[135]</sup>]] | '' 'Het bezwaar wat de fabrikanten voornamelijk aanvoeren tegen de aankoop van bieten naar gewicht èn suikergehalte, is dat er geen eenvoudige en zekere methoden zou bestaan om dit laatste te bepalen. Nu is het waar dat het bepalen van het suikergehalte met groote nauwkeurigheid een moeilijke en tijdrovende chemische arbeid is, die slechts aan zeer ervaren scheikundigen kan toevertrouwd worden.' ''[[Noten TIN19-1-H7#7-135|<sup>[135]</sup>]] | ||
| − | Een ander argument voor de industrie om niet tot gehalteverkoop over te gaan, was de wetenschap dat het suikergehalte slechts een deel van de waarde van de biet uitmaakt. Als er veel [[begrippenlijst#Zouten|zouten]] in zitten, is het bietensap beduidend moeilijker te bewerken: er is bij het [[begrippenlijst#Kristalliseren|kristalliseren]] meer tijd, dus warmte, nodig en het gevaar voor chemische omzettingen - [[begrippenlijst#Inversie|inversie]] of [[begrippenlijst#Melassevorming|melassevorming]] - is groter. Er zou daarom voor de fabrikant ook nog een andere analyse gedaan moeten worden, maar onderzoek naar zoutgehalte was nog weer moeilijker en tijdrovender dan dat naar suikergehalte. | + | Een ander argument voor de industrie om niet tot [[De teelt van bieten na 1870|'''gehalteverkoop''']] over te gaan, was de wetenschap dat het suikergehalte slechts een deel van de waarde van de biet uitmaakt. Als er veel [[begrippenlijst#Zouten|zouten]] in zitten, is het bietensap beduidend moeilijker te bewerken: er is bij het [[begrippenlijst#Kristalliseren|kristalliseren]] meer tijd, dus warmte, nodig en het gevaar voor chemische omzettingen - [[begrippenlijst#Inversie|inversie]] of [[begrippenlijst#Melassevorming|melassevorming]] - is groter. Er zou daarom voor de fabrikant ook nog een andere analyse gedaan moeten worden, maar onderzoek naar zoutgehalte was nog weer moeilijker en tijdrovender dan dat naar suikergehalte. |
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | Kortom, voor de industrie waren er argumenten te over, vooral wegens onnauwkeurigheid en tijd, dus mankracht, om zeer terughoudend te zijn. | ||
| + | [[Afbeelding:Wagons_inladen_suikerzakken.jpg|thumb|left|350px|Het inladen van zakken suiker]] | ||