De molenaar en de ambtenaar
Van Techniek in Nederland
| Regel 5: | Regel 5: | ||
| − | Een dergelijke belasting had al voor de negentiende eeuw bestaan in plaatselijke verordeningen. De wetsherzieningen van 1813 en daarna hadden plaatselijke accijnzen in wetten ondergebracht, die voor het hele koninkrijk golden. Kritiek op het feit dat zij de eerste levensbehoefte belastten, leidde in 1816 tot hun [[De afschaffing van de accijns | + | Een dergelijke belasting had al voor de negentiende eeuw bestaan in plaatselijke verordeningen. De wetsherzieningen van 1813 en daarna hadden plaatselijke accijnzen in wetten ondergebracht, die voor het hele koninkrijk golden. Kritiek op het feit dat zij de eerste levensbehoefte belastten, leidde in 1816 tot hun [[De afschaffing van de accijns op het gemaal|'''opheffing''']]. In 1822 werd de accijns op het gemaal opnieuw ingevoerd, [[Noten TIN19-1-H3#3-16|<sup>[16]</sup>]] |
nu aangeprezen vanwege haar gevoeligheid voor welstandsverschillen. Immers, tarwe, het voedselbestanddeel van de welgestelden, was aanzienlijk hoger belast dan de rogge, dat het voedsel van de minder gegoeden vormde. De [[Het luxeprodukt suiker|'''accijnsregeling''']] en de controle op de molenaars werden verder aangescherpt in 1833, vooral om fraude te voorkomen.[[Noten TIN19-1-H3#3-17|<sup>[17]</sup>]] | nu aangeprezen vanwege haar gevoeligheid voor welstandsverschillen. Immers, tarwe, het voedselbestanddeel van de welgestelden, was aanzienlijk hoger belast dan de rogge, dat het voedsel van de minder gegoeden vormde. De [[Het luxeprodukt suiker|'''accijnsregeling''']] en de controle op de molenaars werden verder aangescherpt in 1833, vooral om fraude te voorkomen.[[Noten TIN19-1-H3#3-17|<sup>[17]</sup>]] | ||
Over elke kilo rogge- of tarwemeel werd belasting geheven en de overheid zag er op toe dat niemand maalde zonder toestemming. | Over elke kilo rogge- of tarwemeel werd belasting geheven en de overheid zag er op toe dat niemand maalde zonder toestemming. | ||