Problemen bij de invoering van de container

De introductie van de container stuitte in verschillende havens op fel verzet van de arbeiders, die zich in hun bestaan bedreigd zagen. Onder meer in de Verenigde Staten, Engeland en Australië kwam het tot langdurige stakingen, die het proces van containerisatie soms aanzienlijk vertraagden. Opvallend is dat de (erkende) Nederlandse vakbonden positief stonden tegenover de container, die zij zagen als een ‘schone’ techniek die de arbeidsomstandigheden kon verbeteren.  Zij beschouwden de nieuwe techniek aanvankelijk niet als een bedreiging van de werkgelegenheid, waarschijnlijk mede omdat er al jaren een schaarste aan havenarbeiders bestond. Dit veranderde echter in 1967 toen verschillende Rotterdamse havenwerkgevers, in de ogen van de bonden en arbeiders onverhoeds, een duizendtal werknemers ontsloegen. In het geval van de Holland-Amerika Lijn hield dit verband met de containerisatie. De ontslaggolf van 1967 droeg bij aan de onvrede onder de havenarbeiders, die tot uiting kwam in de grote staking van 1970, die een loongolf over het land deed gaan. Noch deze staking, noch de wilde havenstaking van 1979 was echter gericht tegen de containerisatie. Pas in de jaren tachtig kwam de werkgelegenheid in de stukgoedsector centraal te staan in de verschillende stakingen onder leiding van de Vervoersbond FNV. Wederom stond echter niet de containerisatie zelf ter discussie, maar het voorkomen van gedwongen ontslagen.

De introductie van de container stuitte in verschillende havens op fel verzet van de arbeiders, die zich in hun bestaan bedreigd zagen. Onder meer in de Verenigde Staten, Engeland en Australië kwam het tot langdurige stakingen, die het proces van containerisatie soms aanzienlijk vertraagden. Opvallend is dat de (erkende) Nederlandse vakbonden positief stonden tegenover de container, die zij zagen als een ‘schone’ techniek die de arbeidsomstandigheden kon verbeteren.  Zij beschouwden de nieuwe techniek aanvankelijk niet als een bedreiging van de werkgelegenheid, waarschijnlijk mede omdat er al jaren een schaarste aan havenarbeiders bestond. Dit veranderde echter in 1967 toen verschillende Rotterdamse havenwerkgevers, in de ogen van de bonden en arbeiders onverhoeds, een duizendtal werknemers ontsloegen. In het geval van de Holland-Amerika Lijn hield dit verband met de containerisatie. De ontslaggolf van 1967 droeg bij aan de onvrede onder de havenarbeiders, die tot uiting kwam in de grote staking van 1970, die een loongolf over het land deed gaan. Noch deze staking, noch de wilde havenstaking van 1979 was echter gericht tegen de containerisatie. Pas in de jaren tachtig kwam de werkgelegenheid in de stukgoedsector centraal te staan in de verschillende stakingen onder leiding van de Vervoersbond FNV. Wederom stond echter niet de containerisatie zelf ter discussie, maar het voorkomen van gedwongen ontslagen.