Het industrieel grootbedrijf
Van Techniek in Nederland
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | Tot in de jaren '60 bleef de Amsterdamse raffinage-industrie bestaan uit enkele gestage groeiers, enkele kleinere bedrijven met stoominstallaties, en een handvol raffinaderijen die op de oude wijze kleine hoeveelheden suiker produceerden. Deze laatste legden zich toe op kleine specialiteiten, zoals kandij, waarvoor zij een beperkte kring vaste afnemers hadden.(39) | + | [[Afbeelding:Suikerbietenpulp_1928.jpg|thumb|left|300px|Suikerbietenpulp, dit dient als veevoer]]Tot in de jaren '60 bleef de Amsterdamse raffinage-industrie bestaan uit enkele gestage groeiers, enkele kleinere bedrijven met stoominstallaties, en een handvol raffinaderijen die op de oude wijze kleine hoeveelheden suiker produceerden. Deze laatste legden zich toe op kleine specialiteiten, zoals kandij, waarvoor zij een beperkte kring vaste afnemers hadden.(39) |
In technisch opzicht zijn er weinig spectaculaire veranderingen meer te signaleren. Voor de grote ondernemingen was het een kwestie van geleidelijke optimalisering van de produktie met de middelen die vanuit het buitenland beschikbaar kwamen. Die optimalisering kon betrekking hebben op de verkleining van het fabrieksverlies, nog zuiverder produkten, verlaging van de produktiekosten. | In technisch opzicht zijn er weinig spectaculaire veranderingen meer te signaleren. Voor de grote ondernemingen was het een kwestie van geleidelijke optimalisering van de produktie met de middelen die vanuit het buitenland beschikbaar kwamen. Die optimalisering kon betrekking hebben op de verkleining van het fabrieksverlies, nog zuiverder produkten, verlaging van de produktiekosten. | ||
Eind jaren '50 werd nog een tijds- en ruimtebesparende vernieuwing ingevoerd: de centrifuge. In plaats van de suikerkristallen heel langzaam te reinigen met doorsijpelend water, kon men ze ook schooncentrifugeren. Dan werden de stroopdelen weggeslingerd van de kristallen, wat een enorme tijdwinst opleverde en bovendien veel minder zolderruimte voor duizenden traag uitlekkende suikervormen vereiste. De gecentrifugeerde suiker had echter niet de superieure kwaliteit van echte broodsuiker en de losse suiker werd ook niet door alle afnemers verkozen boven de grote, kegelvormige suikerbroden. Die karakteristieke produkten werden dan ook tot na de eeuwwisseling in grote hoeveelheden gemaakt. In 1859 werden de eerste centrifuges bij Beuker & Hulshoff in gebruik genomen, Spakler & Tetterode en de Hollandsche Suikerraffinaderij volgden in 1862 resp. 1867.(40) [[Afbeelding:TIN19_blz233.jpg|right|thumb|420px|Het bedrijfpand van Beuker & Hulshoff in de drukbevolkte Jordaan]] | Eind jaren '50 werd nog een tijds- en ruimtebesparende vernieuwing ingevoerd: de centrifuge. In plaats van de suikerkristallen heel langzaam te reinigen met doorsijpelend water, kon men ze ook schooncentrifugeren. Dan werden de stroopdelen weggeslingerd van de kristallen, wat een enorme tijdwinst opleverde en bovendien veel minder zolderruimte voor duizenden traag uitlekkende suikervormen vereiste. De gecentrifugeerde suiker had echter niet de superieure kwaliteit van echte broodsuiker en de losse suiker werd ook niet door alle afnemers verkozen boven de grote, kegelvormige suikerbroden. Die karakteristieke produkten werden dan ook tot na de eeuwwisseling in grote hoeveelheden gemaakt. In 1859 werden de eerste centrifuges bij Beuker & Hulshoff in gebruik genomen, Spakler & Tetterode en de Hollandsche Suikerraffinaderij volgden in 1862 resp. 1867.(40) [[Afbeelding:TIN19_blz233.jpg|right|thumb|420px|Het bedrijfpand van Beuker & Hulshoff in de drukbevolkte Jordaan]] | ||