De invoering van de pneumatische elevator in de Rotterdamse haven
Van Techniek in Nederland
| Regel 8: | Regel 8: | ||
Vooraf had Luther aan Rotterdam duidelijk gemaakt dat er voldoende gunstige ervaring was met automatische weging.[[Noten H4#4-75|<sup>[75]</sup>]] | Vooraf had Luther aan Rotterdam duidelijk gemaakt dat er voldoende gunstige ervaring was met automatische weging.[[Noten H4#4-75|<sup>[75]</sup>]] | ||
Elevators die aan Hamburg waren geleverd door Luther, waren - in tegenstelling tot die in Bremen - echter op verzoek van de kooplieden aldaar uitgevoerd met handmatig te bedienen decimaalweegschalen in plaats van automatische weegschalen.[[Noten H4#4-76|<sup>[76]</sup>]] | Elevators die aan Hamburg waren geleverd door Luther, waren - in tegenstelling tot die in Bremen - echter op verzoek van de kooplieden aldaar uitgevoerd met handmatig te bedienen decimaalweegschalen in plaats van automatische weegschalen.[[Noten H4#4-76|<sup>[76]</sup>]] | ||
| + | |||
| + | |||
De angst van handelaren dat een automatische weging op een drijvende en dus onder invloed van de graanstromen bewegende elevator niet voldoende betrouwbaar was, is goed te begrijpen en moet Luther bekend zijn geweest. Luther streefde echter klaarblijkelijk naar een standaardapparaat waarin zoveel mogelijk functies gemechaniseerd waren. De fabrikant rustte de twee Rotterdamse elevators toch uit met twee automatische toestellen per elevator met een capaciteit van 78 ton per uur elk.[[Noten H4#4-77|<sup>[77]</sup>]] | De angst van handelaren dat een automatische weging op een drijvende en dus onder invloed van de graanstromen bewegende elevator niet voldoende betrouwbaar was, is goed te begrijpen en moet Luther bekend zijn geweest. Luther streefde echter klaarblijkelijk naar een standaardapparaat waarin zoveel mogelijk functies gemechaniseerd waren. De fabrikant rustte de twee Rotterdamse elevators toch uit met twee automatische toestellen per elevator met een capaciteit van 78 ton per uur elk.[[Noten H4#4-77|<sup>[77]</sup>]] | ||
Na het falen van de automatische weging koos de Elevator-Maatschappij echter voor een andere oplossing. Ze besloot de automatische weegmachines te vervangen door handmatig te bedienen decimaalweegschalen. De [[begrippenlijst#Bascule|bascules]] van deze apparaten hadden overigens wel een capaciteit van twee en een halve ton, waardoor geen vertraging zou optreden.[[Noten H4#4-78|<sup>[78]</sup>]] | Na het falen van de automatische weging koos de Elevator-Maatschappij echter voor een andere oplossing. Ze besloot de automatische weegmachines te vervangen door handmatig te bedienen decimaalweegschalen. De [[begrippenlijst#Bascule|bascules]] van deze apparaten hadden overigens wel een capaciteit van twee en een halve ton, waardoor geen vertraging zou optreden.[[Noten H4#4-78|<sup>[78]</sup>]] | ||
| Regel 21: | Regel 23: | ||
[[afbeelding:05_J85_2.JPG|thumb|300px|right|Als er nog een bodempje in het scheepsruim was achtergebleven moesten mensen de zuigmond hier naar toe moesten leidden.]] | [[afbeelding:05_J85_2.JPG|thumb|300px|right|Als er nog een bodempje in het scheepsruim was achtergebleven moesten mensen de zuigmond hier naar toe moesten leidden.]] | ||
| − | Tijdens de windstilte die nu intrad, bleek dat de meerderheid van de Nederlandse handelaren (waaronder veel Rotterdamse) neutraal tot negatief tegenover de graanelevator stond. Als de handelaren het graan nog niet hadden verkocht, was - uit oogpunt van besparing op de opslagkosten - een langzame lossing zelfs aantrekkelijk. Bovendien zou de ontvangst van het graan uit de elevator voor de handelaren net zo duur blijven als onder het handmatige regime. Dit was weer een gevolg van de strategie van de Elevator-Maatschappij, die gevestigde belangen (de handmatig werkende stuwadoors) niet wilde onderbieden.[[Noten H4#4-80|<sup>[80]</sup>]] | + | Tijdens de windstilte die nu intrad, bleek dat de meerderheid van de Nederlandse handelaren (waaronder veel Rotterdamse) neutraal tot negatief tegenover de [[De graanelevator|'''graanelevator''']] stond. Als de handelaren het graan nog niet hadden verkocht, was - uit oogpunt van besparing op de opslagkosten - een langzame lossing zelfs aantrekkelijk. Bovendien zou de ontvangst van het graan uit de elevator voor de handelaren net zo duur blijven als onder het handmatige regime. Dit was weer een gevolg van de strategie van de Elevator-Maatschappij, die gevestigde belangen (de handmatig werkende stuwadoors) niet wilde onderbieden.[[Noten H4#4-80|<sup>[80]</sup>]] |
De bezwaren van de handelaren richtten zich in deze fase met name ook op de onmogelijkheid om het graan met de elevator gezakt te lossen en in kleine partijen te behandelen. Tevens vreesden sommigen van hen een aantasting van de kwaliteit van het graan door de [[Begrippenlijst#Pneumatisch|pneumatische]] lossing. Met andere woorden: veel handelaren waren beducht voor een machinale lossing, omdat ze op die manier - naar hun gevoel - elke controle en flexibiliteit tijdens de overslag en weging verloren. | De bezwaren van de handelaren richtten zich in deze fase met name ook op de onmogelijkheid om het graan met de elevator gezakt te lossen en in kleine partijen te behandelen. Tevens vreesden sommigen van hen een aantasting van de kwaliteit van het graan door de [[Begrippenlijst#Pneumatisch|pneumatische]] lossing. Met andere woorden: veel handelaren waren beducht voor een machinale lossing, omdat ze op die manier - naar hun gevoel - elke controle en flexibiliteit tijdens de overslag en weging verloren. | ||
De Elevator-Maatschappij van haar kant leidde uit de resultaten van november 1905 af dat de elevatorlossing een behoorlijk [[begrippenlijst#Rendement|rendement]] zou kunnen opleveren.[[Noten H4#4-81|<sup>[81]</sup>]] | De Elevator-Maatschappij van haar kant leidde uit de resultaten van november 1905 af dat de elevatorlossing een behoorlijk [[begrippenlijst#Rendement|rendement]] zou kunnen opleveren.[[Noten H4#4-81|<sup>[81]</sup>]] | ||