Het assortiment en de keten: 100 jaar verandering
Van Techniek in Nederland
| Regel 13: | Regel 13: | ||
Bovendien raakte het eten buiten de deur in de jaren tachtig steeds meer in zwang, waar families en andere gezelschappen alleen nog hoefden aan te zitten en te eten.[[Noten TIN20-3-H4#4-61|<sup>[61]</sup>]] | Bovendien raakte het eten buiten de deur in de jaren tachtig steeds meer in zwang, waar families en andere gezelschappen alleen nog hoefden aan te zitten en te eten.[[Noten TIN20-3-H4#4-61|<sup>[61]</sup>]] | ||
De [[Cafetarias en snackbars|'''markt van restaurants''']] werd voor voedingsmiddelenbedrijven dan ook steeds belangrijker. Dit was één van de redenen waarvan Unilever in 2000 voor een ongekend hoog bedrag van ruim 56 miljard gulden het Amerikaanse bedrijf Bestfoods overnam.[[Noten TIN20-3-H4#4-62|<sup>[62]</sup>]] | De [[Cafetarias en snackbars|'''markt van restaurants''']] werd voor voedingsmiddelenbedrijven dan ook steeds belangrijker. Dit was één van de redenen waarvan Unilever in 2000 voor een ongekend hoog bedrag van ruim 56 miljard gulden het Amerikaanse bedrijf Bestfoods overnam.[[Noten TIN20-3-H4#4-62|<sup>[62]</sup>]] | ||
| + | |||
[[Afbeelding:Grafiek_4,2.jpg|thumb|350px|left|Verbruik van bier, wijn en frisdranken (1950-1992).]] | [[Afbeelding:Grafiek_4,2.jpg|thumb|350px|left|Verbruik van bier, wijn en frisdranken (1950-1992).]] | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
'''Veranderingen in de voedingsmiddelenketen: verlenging, differentiatie en verdichting''' | '''Veranderingen in de voedingsmiddelenketen: verlenging, differentiatie en verdichting''' | ||
| Regel 31: | Regel 29: | ||
[[Afbeelding:Grafiek_4,3.jpg|thumb|350px|right|Verbruik van koffie en thee (1950-1992).]] | [[Afbeelding:Grafiek_4,3.jpg|thumb|350px|right|Verbruik van koffie en thee (1950-1992).]] | ||
| + | |||
Producenten werden in toenemende mate gedwongen hun oren te laten hangen naar de wensen van consumenten, die echter - zoals gezegd - steeds minder makkelijk in duidelijke ‘doelgroepen’ vielen onder te brengen. In dit proces speelde het genoemde middenveld, dat zichtbaar werd vanaf de jaren twintig, een cruciale rol. [[Onbehagen onder consumenten over de samenstelling van voedsel|'''De spelers op het middenveld''']] brachten consumenten en producenten over en weer bij elkaar. Overheid en wetenschap vervulden daarbij, elk op eigen wijze, een bijzondere functie door de vorming van regulerende regimes met (inter)nationale geldigheid. | Producenten werden in toenemende mate gedwongen hun oren te laten hangen naar de wensen van consumenten, die echter - zoals gezegd - steeds minder makkelijk in duidelijke ‘doelgroepen’ vielen onder te brengen. In dit proces speelde het genoemde middenveld, dat zichtbaar werd vanaf de jaren twintig, een cruciale rol. [[Onbehagen onder consumenten over de samenstelling van voedsel|'''De spelers op het middenveld''']] brachten consumenten en producenten over en weer bij elkaar. Overheid en wetenschap vervulden daarbij, elk op eigen wijze, een bijzondere functie door de vorming van regulerende regimes met (inter)nationale geldigheid. | ||
| − | De voedselvoorziening is anno 2000 een buitengewoon complex geheel geworden. Het ‘moderne voedselsysteem’ is sociologisch te zien als | + | De voedselvoorziening is anno 2000 een buitengewoon complex geheel geworden. Het ‘moderne voedselsysteem’ is sociologisch te zien als ‘vervlechtings[[Begrippenlijst#Conglomeraat|conglomeraat]]’.[[Noten TIN20-3-H4#4-63|<sup>[63]</sup>]] |
| + | Vele in dit systeem actieve organisaties zijn zelf ook gaan denken in termen van een keten en zijn erop gericht die keten en het gedrag van alle organisaties daarbinnen op elkaar af te stemmen.[[Noten TIN20-3-H4#4-64|<sup>[64]</sup>]] | ||
| + | De keten is als het ware reflexief geworden.[[Noten TIN20-3-H4#4-65|<sup>[65]</sup>]] | ||