Mobiliteit tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Wederopbouw
Van Techniek in Nederland
| Regel 22: | Regel 22: | ||
[[afbeelding:bromfiets.jpg|thumb|350px|right|De bromfiets werd in Nederland na de Tweede Wereldoorlog zeer populair. Jong en oud verplaatste zich erop. Met name voor de arbeiders vormde het ook een opstap naar de aanschaf van een auto in de jaren zestig. Het bromfietsen werd toen onderdeel van een nieuwe jeugdcultuur.]] | [[afbeelding:bromfiets.jpg|thumb|350px|right|De bromfiets werd in Nederland na de Tweede Wereldoorlog zeer populair. Jong en oud verplaatste zich erop. Met name voor de arbeiders vormde het ook een opstap naar de aanschaf van een auto in de jaren zestig. Het bromfietsen werd toen onderdeel van een nieuwe jeugdcultuur.]] | ||
| + | |||
'''Regulering van het vervoer''' | '''Regulering van het vervoer''' | ||
Tegelijkertijd werden nu de pogingen tot [[De jaren vijftig: files en de mobiliteitsexplosie|'''regulering van het vervoer''']] uit het [[begrippenlijst#Interbellum|Interbellum]] en de Tweede Wereldoorlog voortgezet. Al in 1951 probeerde de nationale overheid te realiseren wat haar vóór de oorlog niet was gelukt: een regulering van het vrachtverkeer over de weg, inclusief het "wilde verkeer". De toen aangenomen en na lange [[begrippenlijst#Deliberaties|deliberaties]] en heftige protestacties van vervoersondernemingen in 1954 van kracht geworden Wet Autovervoer Goederen (WAG) liet het eigen vervoer vrij, maar bond het beroepsvervoer aan een vergunning, met uitzondering van bestelauto?s met een laadvermogen tot 500 kg. Voor het binnenlands vervoer werd een Commissie Vervoersvergunningen (CVV) opgezet, terwijl de buitenlandse vergunningen werden verstrekt door de NIWO, de in 1946 opgerichte Stichting Nederlandsche Internationale Wegvervoer Organisatie.[[Noten H2#2-75|<sup>[75]</sup>]] | Tegelijkertijd werden nu de pogingen tot [[De jaren vijftig: files en de mobiliteitsexplosie|'''regulering van het vervoer''']] uit het [[begrippenlijst#Interbellum|Interbellum]] en de Tweede Wereldoorlog voortgezet. Al in 1951 probeerde de nationale overheid te realiseren wat haar vóór de oorlog niet was gelukt: een regulering van het vrachtverkeer over de weg, inclusief het "wilde verkeer". De toen aangenomen en na lange [[begrippenlijst#Deliberaties|deliberaties]] en heftige protestacties van vervoersondernemingen in 1954 van kracht geworden Wet Autovervoer Goederen (WAG) liet het eigen vervoer vrij, maar bond het beroepsvervoer aan een vergunning, met uitzondering van bestelauto?s met een laadvermogen tot 500 kg. Voor het binnenlands vervoer werd een Commissie Vervoersvergunningen (CVV) opgezet, terwijl de buitenlandse vergunningen werden verstrekt door de NIWO, de in 1946 opgerichte Stichting Nederlandsche Internationale Wegvervoer Organisatie.[[Noten H2#2-75|<sup>[75]</sup>]] | ||