Wegwerpverpakkingen
Van Techniek in Nederland
| Regel 22: | Regel 22: | ||
polystyreen]] bakjes en bekers. De zuivelindustrie onderzocht hierop of dit type verpakking ook voor andere zuivelproducten kon worden gebruikt. | polystyreen]] bakjes en bekers. De zuivelindustrie onderzocht hierop of dit type verpakking ook voor andere zuivelproducten kon worden gebruikt. | ||
| − | In 1965 introduceerde Van Grieken Melk N.V. te Rijswijk na acht jaar ontwikkelingswerk[[Noten TIN20-3-H7#7-73|<sup>[73]</sup>]], maar zonder praktijk- en testervaring, een koelkastpak ter vervanging van de glazen melkfles. Het bestond uit een door Menken geproduceerd polyethyleen (‘plastic’) zakje met een inhoud van één liter gevuld met gepasteuriseerde melk. De koper diende het zakje te plaatsen in een meegeleverd ‘plastic’ schenkkannetje, waarin het ook in aangebroken vorm in de koelkast kon worden geplaatst. Het zakje (27 x 14 cm) had een witte buitenzijde en een zwarte binnenzijde, waardoor een lichtbescherming van 100% werd verkregen. De keuze voor deze kleurencombinatie was gebaseerd op het idee van onderzoekers en producenten dat consumenten een zwarte melkverpakking zouden afwijzen. Ze kozen daarom voor een zwarte polyethyleen film die aan de buitenkant wit zou zijn. De productie van een tweekleurenfilm was op zichzelf geen probleem: er waren al kunststoffen in de handel die waren samengesteld uit lagen van verschillende plastics, de zogenaamde [[begrippenlijst#Laminaten|laminaten]]. Het probleem was echter dat er nu sprake was van een [[begrippenlijst#Buisfilm|buisfilm]] die men zonder lasnaad wilde vervaardigen hierdoor had de lamineertechniek nog geen oplossing. Na proeven met een speciaal ontwikkeld (Reifenhauser) procédé in het Shell Plastics Laboratorium, lukte het uiteindelijk echter nog een tweekleurige en tweelagige lasnaadvrije polyethyleen melkverpakking te maken.[[Noten TIN20-3-H7#7-74|<sup>[74]</sup>]] Hiervoor werd een vul- en sluitmachine van de polyethyleen melkzakken ontwikkeld van Zwitsers fabrikaat (‘Officine Bertoglio S.A.’) in de verwachting dat kunststof verpakking zou gaan concurreren met papier.[[Noten TIN20-3-H7#7-75|<sup>[75]</sup>]] | + | |
| + | In 1965 introduceerde Van Grieken Melk N.V. te Rijswijk na acht jaar ontwikkelingswerk [[Noten TIN20-3-H7#7-73|<sup>[73]</sup>]] | ||
| + | , maar zonder praktijk- en testervaring, een koelkastpak ter vervanging van de glazen melkfles. Het bestond uit een door Menken geproduceerd [[Begrippenlijst#Polyetyhyleen|polyethyleen]] (‘plastic’) zakje met een inhoud van één liter gevuld met gepasteuriseerde melk. De koper diende het zakje te plaatsen in een meegeleverd ‘plastic’ schenkkannetje, waarin het ook in aangebroken vorm in de koelkast kon worden geplaatst. Het zakje (27 x 14 cm) had een witte buitenzijde en een zwarte binnenzijde, waardoor een lichtbescherming van 100% werd verkregen. | ||
| + | De keuze voor deze kleurencombinatie was gebaseerd op het idee van onderzoekers en producenten dat consumenten een zwarte melkverpakking zouden afwijzen. Ze kozen daarom voor een zwarte polyethyleen film die aan de buitenkant wit zou zijn. De productie van een tweekleurenfilm was op zichzelf geen probleem: er waren al kunststoffen in de handel die waren samengesteld uit lagen van verschillende plastics, de zogenaamde [[begrippenlijst#Laminaten|laminaten]]. | ||
| + | |||
| + | Het probleem was echter dat er nu sprake was van een [[begrippenlijst#Buisfilm|buisfilm]] die men zonder lasnaad wilde vervaardigen hierdoor had de lamineertechniek nog geen oplossing. Na proeven met een speciaal ontwikkeld (Reifenhauser) [[Begrippenlijst#Procede|procédé]] in het Shell Plastics Laboratorium, lukte het uiteindelijk echter nog een tweekleurige en tweelagige lasnaadvrije polyethyleen melkverpakking te maken.[[Noten TIN20-3-H7#7-74|<sup>[74]</sup>]] | ||
| + | Hiervoor werd een vul- en sluitmachine van de polyethyleen melkzakken ontwikkeld van Zwitsers fabrikaat (‘Officine Bertoglio S.A.’) in de verwachting dat kunststof verpakking zou gaan concurreren met papier.[[Noten TIN20-3-H7#7-75|<sup>[75]</sup>]] | ||
De introductie van het plastic ‘Menken’ melkzakje ondervond echter onvoorziene problemen. De zakjes bleken minder sterk dan gedacht, terwijl de bedrukking van de folie, waarbij de kleurstof van de drukinkt ook aan de binnenkant van de verpakking terechtkwam, voor smaakafwijkingen zorgde. Ook de schenkkan bleek de smaak van de melk te beïnvloeden. Menken ging hierop over op de verwerking van [[begrippenlijst#Transparant|transparante]] folie.[[Noten TIN20-3-H7#7-76|<sup>[76]</sup>]] | De introductie van het plastic ‘Menken’ melkzakje ondervond echter onvoorziene problemen. De zakjes bleken minder sterk dan gedacht, terwijl de bedrukking van de folie, waarbij de kleurstof van de drukinkt ook aan de binnenkant van de verpakking terechtkwam, voor smaakafwijkingen zorgde. Ook de schenkkan bleek de smaak van de melk te beïnvloeden. Menken ging hierop over op de verwerking van [[begrippenlijst#Transparant|transparante]] folie.[[Noten TIN20-3-H7#7-76|<sup>[76]</sup>]] | ||
| − | Voor Van Grieken was de maat vol en er werd gezocht naar een alternatief voor het melkzakje. In 1967 begon men met de voorzichtige introductie van een nieuwe polystyrene bekerverpakking afgesloten door een kleurige aluminium capsule. Van Grieken paste deze beker achtereenvolgens toe bij de verpakking van yoghurt, vla, pap, gehomogeniseerde melk en karnemelk. De beker werd geaccepteerd door de consument. | + | Voor Van Grieken was de maat vol en er werd gezocht naar een alternatief voor het melkzakje. In 1967 begon men met de voorzichtige introductie van een nieuwe polystyrene bekerverpakking afgesloten door een kleurige aluminium capsule. Van Grieken paste deze beker achtereenvolgens toe bij de verpakking van yoghurt, vla, pap, [[Begrippenlijst#Homogeniseren|gehomogeniseerde]] melk en karnemelk. De beker werd geaccepteerd door de consument. |
'''Voordelen kunststof''' | '''Voordelen kunststof''' | ||
| − | Kunststof verpakkingen kennen een relatief gering gewicht vergeleken met glas en blik. Toen de consument in de jaren zestig in toenemende mate boodschappen begon te doen in zelfbedieningswinkels, was dit een groot voordeel. Kunststof verpakkingen zijn bovendien meestal eenvoudig te openen en ze zijn goedkoper dan traditionele verpakkingsmaterialen als glas en blik. In 1965 waren veel kunststoffen 30 tot 50% goedkoper dan tien jaar daarvoor, terwijl papier en karton gemiddeld 10% in prijs waren gestegen.[[Noten TIN20-3-H7#7-77|<sup>[77]</sup>]] Onder invloed hiervan groeide het marktaandeel van de kunststof verpakking in de jaren zestig. | + | Kunststof verpakkingen kennen een relatief gering gewicht vergeleken met [[Blik, glas en papier|'''glas en blik''']]. Toen de consument in de jaren zestig in toenemende mate boodschappen begon te doen in [[Zelfbediening als innovatieknooppunt|'''zelfbedieningswinkels''']], was dit een groot voordeel. Kunststof verpakkingen zijn bovendien meestal eenvoudig te openen en ze zijn goedkoper dan traditionele verpakkingsmaterialen als glas en blik. |
| + | |||
| + | In 1965 waren veel kunststoffen 30 tot 50% goedkoper dan tien jaar daarvoor, terwijl papier en karton gemiddeld 10% in prijs waren gestegen.[[Noten TIN20-3-H7#7-77|<sup>[77]</sup>]] | ||
| + | Onder invloed hiervan groeide het marktaandeel van de kunststof verpakking in de jaren zestig. | ||
'''Alternatieven''' | '''Alternatieven''' | ||
| − | Tegelijkertijd groeide ook de maatschappelijke kritiek op het toenemende gebruik van ‘wegwerpverpakkingen’ en de effecten daarvan op het milieu.[[Noten TIN20-3-H7#7-78|<sup>[78]</sup>]] ‘Plastic’ met name PVC werd symbool voor de [[begrippenlijst#Perfide| | + | Tegelijkertijd groeide ook de maatschappelijke kritiek op het toenemende gebruik van[[Melkpak opnieuw ter discussie|''' ‘wegwerpverpakkingen’''']] en de effecten daarvan op het milieu.[[Noten TIN20-3-H7#7-78|<sup>[78]</sup>]] |
| − | perfide]] wegwerpverpakking. Tijdens de productie van PVC kwamen giftige stoffen in het milieu en volgens milieuorganisaties kwam bij de verbranding ervan niet alleen zoutzuur maar ook [[begrippenlijst#Dioxine| | + | ‘Plastic’ met name PVC werd symbool voor de [[begrippenlijst#Perfide|perfide]] wegwerpverpakking. Tijdens de productie van PVC kwamen giftige stoffen in het milieu en volgens milieuorganisaties kwam bij de verbranding ervan niet alleen zoutzuur maar ook [[begrippenlijst#Dioxine|dioxine]] vrij.[[Noten TIN20-3-H7#7-79|<sup>[79]</sup>]] |
| − | dioxine]] vrij.[[Noten TIN20-3-H7#7-79|<sup>[79]</sup>]] | + | |
| − | In 1989 ondernamen de Consumentenbond en organisaties als de Vereniging Milieudefensie acties tegen het gebruik van PVC als verpakkingsmiddel. Ze bestempelden PVC als de ‘smerigste’ kunststof. De kritiek vond veel weerklank, ook omdat milieuargumenten met gezondheidsrisico’s verknoopt raakten: naast dioxines zouden ook ‘PVC-weekmakers’ kankerverwekkende eigenschappen hebben. De acties kregen veel aandacht in de media, consumenten raakten ongerust en de detailhandel, met Ahold en het Centraal Bureau voor de Levensmiddelenhandel voorop, besloot over te schakelen op ander verpakkingsmateriaal.[[Noten TIN20-3-H7#7-80|<sup>[80]</sup>]] | + | In 1989 ondernamen de Consumentenbond en organisaties als de Vereniging Milieudefensie acties tegen het gebruik van PVC als verpakkingsmiddel. Ze bestempelden PVC als de ‘smerigste’ kunststof. De kritiek vond veel weerklank, ook omdat milieuargumenten met gezondheidsrisico’s verknoopt raakten: naast dioxines zouden ook ‘PVC-weekmakers’ kankerverwekkende eigenschappen hebben. De acties kregen veel aandacht in de media, [[Onbehagen onder consumenten over de samenstelling van voedsel|'''consumenten raakten ongerust''']] en de detailhandel, met Ahold en het Centraal Bureau voor de Levensmiddelenhandel voorop, besloot over te schakelen op ander verpakkingsmateriaal.[[Noten TIN20-3-H7#7-80|<sup>[80]</sup>]] |
Hiertoe konden ze besluiten omdat in de Verenigde Staten - in een reactie op de PVC-discussie aldaar - de schone PET (polyetheentereftalaat) fles was ontwikkeld.[[Noten TIN20-3-H7#7-81|<sup>[81]</sup>]] | Hiertoe konden ze besluiten omdat in de Verenigde Staten - in een reactie op de PVC-discussie aldaar - de schone PET (polyetheentereftalaat) fles was ontwikkeld.[[Noten TIN20-3-H7#7-81|<sup>[81]</sup>]] | ||
| Regel 47: | Regel 55: | ||
Toen de industrie in de jaren tachtig ‘ontdekte’ dat consumenten in toenemende mate een voorkeur vertoonden voor verse producten, leidde dit tot de ontwikkeling van de kunststofverpakkingen MAP (Modified Atmosphere Packaging) en AP (Active Packaging). MAP voegt aan een verpakt voedingsmiddel een bepaalde gassamenstelling toe om de versheid en de houdbaarheid te vergroten. AP-verpakkingen bieden mogelijkheden om de interne omstandigheden te beheersen en te reguleren door bepaalde componenten van de verpakking actief te laten reageren op veranderingen van de gassamenstelling of het vochtgehalte. Het idee hierbij is dat het [[begrippenlijst#Micromilieu|micromilieu]] in de verpakking lang constant zal blijven en daardoor de houdbaarheid zal bevorderen.[[Noten TIN20-3-H7#7-82|<sup>[82]</sup>]] | Toen de industrie in de jaren tachtig ‘ontdekte’ dat consumenten in toenemende mate een voorkeur vertoonden voor verse producten, leidde dit tot de ontwikkeling van de kunststofverpakkingen MAP (Modified Atmosphere Packaging) en AP (Active Packaging). MAP voegt aan een verpakt voedingsmiddel een bepaalde gassamenstelling toe om de versheid en de houdbaarheid te vergroten. AP-verpakkingen bieden mogelijkheden om de interne omstandigheden te beheersen en te reguleren door bepaalde componenten van de verpakking actief te laten reageren op veranderingen van de gassamenstelling of het vochtgehalte. Het idee hierbij is dat het [[begrippenlijst#Micromilieu|micromilieu]] in de verpakking lang constant zal blijven en daardoor de houdbaarheid zal bevorderen.[[Noten TIN20-3-H7#7-82|<sup>[82]</sup>]] | ||
| − | Een andere ontwikkeling was de introductie van verpakkingen waarin verpakt rauw voedsel tevens kan worden bereid. Zo introduceerde Albert Heijn op het einde van de jaren negentig plastic dozen voorzien van een ovenventiel die in de magnetron kunnen worden geplaatst en waarbij het ventiel dienst doet als kookwekker. Deze nieuwe manier om voedsel te verpakken en bereiden vergde een magnetron en leidde tot een nieuwe manier van koken. Gebruikten consumenten de magnetron voordien veelal voor het opwarmen van gerechten, na de introductie van de nieuwe verpakking konden ze ook op een eenvoudige en snelle wijze voedsel bereiden. Dit voorbeeld laat zien dat de aansluiting van nieuwe producten bij bestaande gebruikspraktijken - voedselopwarming met de magnetron - van groot belang is in zowel de ontwikkeling als het marktsucces van die producten. | + | Een andere ontwikkeling was de introductie van verpakkingen waarin verpakt rauw voedsel tevens kan worden bereid. Zo introduceerde Albert Heijn op het einde van de jaren negentig plastic dozen voorzien van een ovenventiel die in de magnetron kunnen worden geplaatst en waarbij het ventiel dienst doet als kookwekker. Deze nieuwe manier om voedsel te verpakken en bereiden vergde een magnetron en leidde tot een nieuwe manier van koken. |
| + | |||
| + | Gebruikten consumenten de magnetron voordien veelal voor het opwarmen van gerechten, na de introductie van de nieuwe verpakking konden ze ook op een eenvoudige en snelle wijze voedsel bereiden. Dit voorbeeld laat zien dat de aansluiting van nieuwe producten bij bestaande gebruikspraktijken - voedselopwarming met de magnetron - van groot belang is in zowel de ontwikkeling als het marktsucces van die producten. | ||